Mijn thriller-blog

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Denk jij er ook wel eens over om te schrijven voor een publiek? Begin een blog! Origineel? Allang niet meer. Leuk? Ja!

En vergeet niet wat Facebook voor je kan betekenen als (beginnend) auteur. Toen ik de hoofdstukken van Verstoppertje ging delen op Facebook, steeg het aantal lezers van 30 naar gemiddeld 300 lezers. 

Ik kreeg zo veel enthousiaste reacties op mijn thriller-blog dat ik besloot mijn verhaal te laten lezen door een ervaren redacteur, Eveline Broekhuizen.

Wat kan jou het schelen?

Schrijven voor jezelf is leuk, en toch is gelezen worden ook wel heel gaaf. Dus, verder schrijvend aan mijn verhaal besluit ik het blog nicoletteschrijft.blogspot.nl in het leven te roepen. Hier post ik de eerste hoofdstukken van Verstoppertje.

Soms moet je gewoon ergens beginnen en al doende leren hoe het moet en daar is een blog een prima medium voor. Groot voordeel van een blog: als het eenmaal online staat en je ziet later foutjes, of je bedenkt dat een zin mooier had gekund of er helemaal uit moet, dan pas je het toch gewoon lekker aan. Wat kan jou het schelen? Het is jouw blog. En degenen die later je verhaal lezen, lezen dan toch maar mooi een betere versie.

Leg hem weg

Tijdens het schrijven aan mijn thriller-blog, maar ook tijdens het schrijven aan mijn boek, ontdek ik dat een belangrijk onderdeel van schrijven is, dat je af en toe níet schrijft. Juist als je je werk even helemaal loslaat, zie je daarna weer dingen die je niet meer zag toen je met je hoofd compleet in je verhaal zat. En dan is er ook weer ruimte voor nieuwe creativiteit. Dus, leg je verhaal af en toe weg. Hoe langer, hoe beter eigenlijk, hoe raar dat misschien ook mag klinken.

Tijdens een van de coachingssessies met Eveline

De spanningsboog

Elke vrijdag post ik een nieuw hoofdstuk van Verstoppertje op mijn blog en op Facebook. De eerste fans geven aan het verhaal echt te volgen en soms niet te kunnen wachten op het volgende hoofdstuk. Door hun enthousiasme besluit ik te onderzoeken of ik van Verstoppertje misschien een boek kan maken.

Ik neem contact op met een ervaren redacteur, Eveline Broekhuizen, die vijf minuten bij me vandaan blijkt te wonen, en laat het aan haar lezen. Zij heeft meteen een tip: voor een blog zijn die korte spanningsbogen prima, voor een boek moeten ze langer. Mijn eerste opdracht luidt dus: bijschrijven.

En zo ontstaan versie 1, 2 en 3 van mijn ‘boek’.

De hoofdstukken op mijn blog zijn inmiddels in volgorde, en hier en daar ook inhoudelijk, aangepast. Maar wat er gebeurt in deze hoofdstukken, vormt nog steeds de basis van het boek.

Dinsdag vertellen een paar van mijn eerste fans in een promotiefilmpje wat ze zo leuk vinden aan het verhaal Verstoppertje en waarom zij het boek gaan lezen!

"Stop als het goed gaat"

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Ik win helemaal niks met de eerste vijf verhalen die ik instuur naar schrijfwedstrijden. Maar de zesde keer, met het verhaal Verstoppertje, is het raak.

Van de prijs, een mini-masterclass van thrillerschrijver Simon de Waal, leer ik weer een beetje beter schrijven en zo ga ik aan de slag met het vervolg van mijn verhaal.

Nog zo veel te leren

Hoe meer ik me verdiep in schrijven, hoe meer ik ontdek dat er nog zo veel te leren valt.

Ik volg workshops, een cursus creatief schrijven en bezoek schrijversdagen. Bij een abonnement op Schrijven Magazine krijg ik het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten cadeau. Dat boek kan ik iedereen, die beter wil leren schrijven, aanraden. Er staat duidelijk in welke keuzes je tijdens het schrijven te maken hebt en het is makkelijk zelf te bestuderen.

Heb trouwens niet de illusie dat als je een keer wint, je dus goed kunt schrijven. Of je verhaal in het oog springt bij de jury is toch ook een kwestie van smaak.

Simon de Waal

Gelukkig viel mijn verhaal in de smaak bij Simon de Waal, die jurylid was bij de schrijfwedstrijd van Stichting Collectieve Promotie van het Nederlandse Boek (CPNB) tijdens  de Spannende Boeken Weken 2017.

Misschien heb je nog niet eerder van Simon de Waal gehoord, maar je hebt vast wel eens van series als Baantjer, Unit 13 en Grijpstra & De Gier gehoord. Of van de film Lek? (Waar hij een Gouden Kalf mee won in 2001.) Simon is hiervan scenarioschrijver en/of regisseur én hij is auteur van een aantal thrillers.

Tijdens de mini-masterclass met Simon de Waal Foto: Victor Zwaan

De beste prijs die er is

Bij sommige schrijfwedstrijden kun je een stapeltje boeken winnen, of je verhaal wordt gepubliceerd in een verzamelbundel. Dat is natuurlijk heel leuk, maar nog leuker is het als je prijs bestaat uit het beter leren schrijven van een auteur die zijn of haar strepen al heeft verdiend.

Tijdens die mini-masterclass thriller schrijven kreeg ik zo veel tips van Simon, ik heb ze niet eens allemaal meteen kunnen toepassen tijdens het schrijven aan mijn boek.

'Stop als het goed gaat'

Een paar tips heb ik tijdens het verder schrijven aan Verstoppertje de hele tijd in mijn achterhoofd gehouden.

‘Alles wat je schrijft moet een functie hebben’ (schrijf dus niet over de groene auto van de buren als dit verder geen enkele betekenis heeft in je verhaal) is er een, en: ‘Het belangrijkst is niet dat iets realistisch is, maar dat het geloofwaardig overkomt’.

Ook een goede: ‘Bedenk tien verschillende eindes voor je verhaal, wees niet te snel tevreden’.

En de beste tip die ik kreeg, was misschien toch wel: ‘Stop als het goed gaat.’ Dus, schrijf niet door totdat de inspiratie op is, dan wordt het steeds moeilijker om de volgende dag weer verder te gaan. 

Tijdens de Spannende Boeken Weken 2018 (6-24 juni) komt Simon de Waal mijn eerste boek officieel in ontvangst nemen. Hierover later meer!

Over zes weken komt Verstoppertje uit!

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Mijn allereerste boek Verstoppertje ligt bij de vormgever! 
In 2017 win ik tijdens de Spannende Boeken Weken een schrijfwedstrijd. Dit verhaal roept om een vervolg en zo ontstaat mijn thriller-blog. Daar krijg ik zo veel leuke reacties op, dat ik besluit; ik maak er een boek van. 

Op dit moment zet ik, met hulp, de puntjes op de i én stort ik me op de promotie, want ik geef mijn boek ook zelf uit. 

Als je het leuk vindt om te lezen wat er allemaal gebeurt voordat een boek daadwerkelijk in de winkel ligt, de komende zes weken deel ik mijn verhaal. Lees en leef je mee?

Heul veul

Er zijn in Nederland echt heel veel mensen die schrijven en er zijn er ook een heleboel die het lukt om een boek uit te geven. In het begin liet ik me daardoor afschrikken; ik ben nooit goed genoeg om op te vallen. Maar toen zei iemand tegen me: ‘Er is ook behoefte aan middelmatige schrijvers.’ En toen dacht ik, ja, ik leg die lat gewoon wat lager en ga ervoor. Natuurlijk wil ik een hele goede schrijver worden, maar juist door er zo mee bezig te zijn, leer ik nu elke dag heel veel bij.

Pleeg een moord!

Als je trouwens zelf ook wel wil schrijven en je weet niet waar je moet beginnen, schrijfwedstrijden zijn een heel leuk startpunt. Je krijgt een opdracht en een maximum aantal woorden en daarbinnen kun je losgaan met je fantasie. En nog een voordeel, als je het werk van andere deelnemers leest, weet je meteen waar je zit qua niveau.

Ik begon met Pleeg een moord in 25 woorden, een schrijfwedstrijd van de Vereniging van Vlaamse Misdaadauteurs. Dat was een hele leuke opdracht en moeilijker dan je denkt. Probeer het maar eens.

Op de site van Schrijven Magazine staan heel veel schrijftips en je vindt er alle schrijfwedstrijden in Nederland en Vlaanderen. Tips waar ik veel aan heb gehad: kies de wedstrijden waar de jury inhoudelijk feedback geeft op je verhaal (zijn schaars) en lees de verhalen die eerder hebben gewonnen, dan weet je waar de jury van die wedstrijd op let.

Een goede meelezer is goud waard

Ik won met Pleeg een moord in 25 woorden de aanmoedigingsprijs en toen ging ik aan de slag voor allerhande schrijfwedstrijden. In mijn zus, Aletta, vond ik een enthousiaste meelezer. Man, wat was (en ben) ik blij met haar.

Iemand die je vertrouwt en op een positieve manier feedback geeft op je schrijfsels, is heel belangrijk. Want, wat voor jou duidelijk is als schrijver, omdat je zo in je verhaal zit, kan voor je lezer helemaal niet zo logisch zijn. Daar kun je maar beter vroeg dan later achter komen. En die meelezer, die ziet taal- en typefouten die jij allang niet meer ziet na het dertig keer nalezen van je verhaal.

Dinsdag vertelt mijn zus zelf hoe leuk het is om meelezer te zijn. En de volgende keer verklap ik wie de Special Guest zal zijn op mijn eerste-boek-feestje!

Mijn boek, hier nog als manuscript