Verstoppertje - hoofdstuk 6

Schagen, twee weken eerder

Het is warm vandaag. Ik open een raam en zet mijn laptop op de eetkamertafel. Goed aangeschoven, plant ik mijn voeten stevig op de grond. Een paar keer adem ik diep in en uit.
Hij is vastberaden om te doen wat hij wil doen en dat kan niet zonder mij erbij te betrekken. Als ik hem zijn gang laat gaan ben ik de klos. Ik moet hem stoppen. Een voor een open ik Reinouds e-mails.

  

Onderwerp: De

Dag Wilma,

Ik zie dat je nu Nora heet. Ik vraag me af waarom. Of misschien

Onderwerp: Waarheid

hoef ik me dat niet af te vragen? Ben je net als ik al je hele leven aan het worstelen met wat er ooit gebeurd is. Wat wij gedaan hebben. Wat we hebben aangericht. Ben je net als ik op de vlucht voor je eigen geweten geweest. Ik begrijp het helemaal Wilma, geloof me. Maar toch

Onderwerp: Komt
zal je nu je eigen demonen onder ogen moeten komen. Het is geen vraag of je dat wel wil, zoals je inmiddels duidelijk zal zijn. Ik ga

Onderwerp: Nu

iedereen verlossing brengen. Mezelf vooral, en daarmee ook haar ouders, haar zusje, mijn zus en iedereen in het dorp die het al die jaren met
 

Onderwerp: Uit

verdachtmakingen en zo veel vragen heeft moeten doen. Het is tijd dat de waarheid omtrent ons vriendinnetje boven water komt. Ik heb net
 

Onderwerp: Je

een ticket naar Nederland geboekt. Over precies een week 

Onderwerp: Houdt

ga ik doen wat wij dertig jaar geleden al hadden moeten doen. Waar wij

Onderwerp: Me

te laf voor waren. Hoe meer ik erover nadenk

Onderwerp: Niet

hoe duidelijker het wordt. Ik weet waarom ik dit wil. Je kunt met me mee, of niet. Dit is

Onderwerp: Tegen

je laatste kans. Als je nu niet aan boord komt, dan moet je straks zelf met de woelige baren dealen. Het is aan jou.

Ik sta op en begin te ijsberen. Het is druk in mijn hoofd. Gedachten en herinneringen schieten door elkaar heen. Wat zal er gebeuren als de waarheid uitkomt? Ik zie het weer voor me, haar laatste pluk rood haar die onder het zand verdwijnt. Het politieverhoor van alle klasgenootjes. Het verdriet van haar ouders. Hoe Reinoud en ik elkaar na die dag nooit meer echt spraken. Net genoeg om geen argwaan te wekken. Alle roddels, en de vragen die iedereen hardop stelde, waar wij aan meededen.Ik had afscheid genomen van dat verstikkende vroeger. Mijn leven als Nora Smit bevalt me. Ik heb afstand genomen van dat meisje uit mijn jeugd en ik wil niet naar haar terug. Ik kan niet terug. Hoe moet ik Reinoud tegenhouden?

Buiten fietsen mensen langs in zomerjurkjes en korte broeken, met zonnebrillen op hun hoofd. Grote tassen met uitstekende scheppen en strandtennisbatjes verraden waar ze heen gaan.  

Ik sluit het raam en trek de gordijnen dicht.