Hij ligt in de bibliotheek!

Thrillers & Spanning bij de M!

Gelukkig maar voor ons schrijvers dat er mensen zijn die graag boeken kopen. Zonder opbrengsten van je boek, is er ook geen geld om weer een nieuwe te schrijven en uit te geven.

Maar ik begrijp de mensen die graag een boek lenen bij de bieb ook. Ik hou van de bibliotheek, en niet alleen omdat ik dáár niet de boeken hoef af te stoffen. :-)

Ik breng zo graag tijd door in de bieb, tussen al die boeken. De sfeer is er zo fijn en je kunt snuffelen en lezen wat je wilt, zonder dat iemand je op de vingers komt tikken “dat het hier geen bibliotheek is”. :-)

Hier in Utrecht kan ik mijn lol op. De bieb in het centrum kent maar liefst vier verdiepingen. Dat Verstoppertje nu tussen al die boeken mag staan, dat vind ik best een eer en natuurlijk heel erg leuk.

Zestig boeken voor de bibliotheek, ze pasten net op het kinderzitje. :)

Hoe komt je boek in de bieb?

Je eigen boek in de bibliotheek krijgen, dat gaat zo: je stuurt twee exemplaren van je boek naar een centraal punt in Nederland (NBD Biblion), met wat begeleidende informatie. En dan is het afwachten geblazen…

Een recensent van de bibliotheek leest en beoordeelt je boek. Als hij/zij het niks vindt, krijg je keurig je twee boeken teruggestuurd. Dat was een beetje waar ik van uitging, misschien ook wel om mezelf te beschermen.

Gelukkig!

Maar gelukkig vond de recensent het boek goed genoeg en heeft zij er een recensie over geschreven, die vervolgens naar alle bibliotheken in Nederland ging.
Deze bibliotheken beslissen dan zelf of ze jouw boek willen bestellen, en dat was maar liefst 60 keer het geval!

Nadat ik een grote doos, met alle zestig boeken, naar ze toe had gestuurd, kreeg Verstoppertje een bibliotheekbestendige stevige kaft. 
En nu ligt hij in de bibliotheken. Ik weet niet welke, daar krijg je helaas geen lijstje van. Maar mocht ie niet bij jou in de buurt in de bieb liggen, dan is hij vast te reserveren vanuit een andere.  

Dus, voor wie heeft zitten wachten tot ie te leen zou zijn in de bibliotheek; het is zo ver! Veel leesplezier!

Nieuw in de bieb!

En we staan op Bol.com!

"Op de schappen" bij de grote Bol! :)

Het valt soms niet mee om alle rollen – schrijfster, uitgever, vertegenwoordiger, boekhouder en verkoper – te combineren. Laten we zeggen dat ik steeds beter begrijp wat het toevoegt als een uitgever je ondersteunt. Toch doe ik alles nog te graag zelf om die stap, op zoek gaan naar een uitgever, te maken. 

Dankjewel
Misschien ben ik ook wel te eigenwijs. Ik ben een wereld ingestapt van heel veel aardige mensen die je veel gunnen. De meeste recensenten zijn positief en brengen commentaar op je boek tactisch. Dank daarvoor trouwens! ;)
Sommige boekhandelaren plaatsen je boek meteen op een mooi plaatsje op de toonbank. 

Een lange adem
Er zijn er ook, die je pardoes de deur wijzen als je voor ze staat met je eigen uitgegeven boekje in de hand. Ik begrijp dat wel. Wat zijn er veel boeken te koop, en wat zijn er veel mensen die zelf een boek uitgeven. Het loont eigenlijk pas om een boek te verkopen, en daar moeite voor te doen, als je er veel van verkoopt. En ik wil, in kleine stapjes, proberen om zelf een succes te maken van mijn boek(en). Dus, een lange adem...of misschien dat ik op een dag toch de overstap probeer te maken naar een uitgever.   

Op naar een tweede druk 

Ik heb nu 312 van de 500 boeken verkocht. Zo’n 90 boeken heb ik weggegeven ter promotie; aan recensenten, mini-biebhouders, leesclubs, winacties, en aan mensen die  hebben geholpen om Verstoppertje te maken.

Als ik dus nog 100 boeken verkoop, komt er een tweede druk! Dat is mijn doel voor nu. Ik hoop met deze stap naar Bol.com zo ver te komen. 

Verstoppertje al gelezen?

Vind je het leuk om me een beetje te helpen? Als je Verstoppertje al hebt gelezen, kun je een recensie plaatsen op Bol.com. Ik vind dat natuurlijk heel erg tof van je en ben je dan voor altijd dankbaar. :-) 

X
Nicolette

Ik heb er al drie. Dankjewel recensenten!

Wat is jouw ervaring met de mini-bieb?

Lezen jullie wel eens iets uit een mini-bieb? Je weet wel, zo’n schattig opgeknapt kastje mét raam in het deurtje, waar iemand dan zijn oude boeken in zet voor iedereen om te lenen of te ruilen. Soms mag je de boeken zelfs gewoon meenemen. In Utrecht heb ik er inmiddels 22 gevonden en m'n thriller Verstoppertje erin gezet. Wil jij ook een exemplaar voor je mini-bieb? Ik stuur je er graag een toe!

Aan de muur, op een paal of opgehangen in een boom!

Boek maakt wereldreis

Tijdens mijn wereldreis, al weer een jaar of twintig geleden, leende ik boeken uit mini-biebs in de hostels waar ik logeerde. Ik vond het fantastisch want je hoefde zo maar één boek mee te slepen in je rugzak (e-readers e.d. waren er toen nog niet). Als ik hem nog niet uit had, nam ik het boek gewoon mee op reis, soms helemaal naar een ander continent. Daar ruilde ik hem weer in de boekenkast van een ander hostel. Lezers schreven er vaak wat in en vermeldden de plaats waar ze het boek uitgelezen hadden. Zo reisden sommige boeken de hele wereld over en kwam je overal ter wereld Nederlandse boeken tegen!

Gechipte boeken

Ik weet niet of de boeken uit deze mini-biebs ooit zulke spannende reizen maken maar het zou kunnen… Eigenlijk zou je alle boeken moeten chippen om ze te kunnen volgen. :)

De mini-biebs zijn een leuk initiatief, ik heb alleen geen idee of er ook veel gebruik van wordt gemaakt? Hebben jullie hier ervaringen mee?

Wil jij er een voor jouw mini-bieb?

Heb jij, of ken jij, een mini-bieb en lijkt het je leuk om mijn boek daar in te zetten? Dan krijg je van mij een speciaal mini-biebexemplaar. Het enige dat ik terugvraag is een leuke foto van m’n boek in jouw mini-bieb. Stuur me een berichtje en we regelen het samen.

Goed weekend!

Nicolette

Surfend naar het vervolg op Verstoppertje!

Een van de, voor mij, opmerkelijkste reacties op Verstoppertje is toch wel, dat het verhaal niet af is. “Je boek heeft een open eind”, “er komt zeker nog wel een vervolg hè?” Dat had ik zelf eigenlijk niet zo bedacht, voor mij was het boek af. 
Maar soms leven bepaalde vragen een heel eigen leven in je hoofd. En opeens, zelf kajakend in de zee, zie ik een man voor me op zijn surfplank, ver weg van huis, ver weg van de meest verschrikkelijke gebeurtenis uit zijn leven. Hij surft niet voor de lol. Hij surft, om het hoofd boven water te houden.

Foto Ivo Pansier

Slappe zak

Elke dag trotseert hij de hoge golven in de baai van Nias, Indonesië. Al zijn kracht en souplesse zet hij in om te bewijzen dat hij wél controle heeft. Dat hij geen slappe zak is. Dat hij juist heeft gehandeld. 
Maar hij bokst op tegen meer dan de golven. Zijn dromen laten hem niet met rust. Ze zijn als zout water voor zijn hersenen. Totdat hij op een dag een misrekening maakt en een golf hem meesleurt naar de bodem van het rif.

Bedankt voor de suggestie lieve lezers, mijn volgende boek wordt inderdaad een vervolg op Verstoppertje. Voor wie Verstoppertje heeft gelezen, jij weet vast wel wie deze surfer in Indonesië is?

Geen bal verstand van surfen

Ik heb trouwens geen bal verstand van surfen en ook niet van Indonesië. Ik heb al best wat van de wereld gezien, in Indonesië ben ik nog niet beland. Maar ik ken wel iemand die daar ieder jaar komt om, je raadt het al, te surfen. 

Dat is Ivo, iemand die in hetzelfde kustdorp opgroeide als ik. Mijn eerste researchopdracht is dus om hem het hemd van het lijf te vragen. Ik ben er al mee begonnen en hoe meer ik nadenk over deze surfende hoofdpersoon, hoe meer vragen ik erbij krijg. Gelukkig vindt Ivo dat geen probleem. 
Over Ivo, en wat hij me allemaal te leren heeft, een volgende keer meer.  

Hopeloos

Ik heb ook nog andere ideeën voor thrillers, én voor een roman. Die moeten nog even wachten. Tenzij ik hopeloos vastloop met dit verhaal. Of misschien dringt een van de andere verhalen zich op, dwars door dit vervolg heen. We gaan het zien. Volgende week duik ik in ieder geval in het leven van de man die elke dag surft alsof zijn leven er vanaf hangt, want misschien blijkt wel, dat dat ook zo is. 

"Zelfs mijn man vindt het boek geweldig"

Verstoppertje - mijn thrillerdebuut

"Wat een verrassend einde! Ik heb je boek in één adem uitgelezen. Lekker vlot geschreven. Moeilijk om weg te leggen. Ik hoop dat je doorgaat met schrijven. Fijne no-nonsense stijl. Zelfs mijn man vindt het boek geweldig. Ik kijk nu al uit naar je volgende boek! Spannend tot het einde. Komen er nog meer boeken aan? Mijn enige kanttekening is dat het boek van mij wel twee keer zo dik had mogen zijn."

Van zulke reacties ga je toch een beetje zitten blozen achter je computer. Het zegt me dat ik op de goede weg ben. Dat ik niet voor niks heb besloten om mijn blogverhaal om te zetten in een boek. Schrijven is stiekem toch zo veel leuker voor lezers!

Commentaar
Commentaar ontvang ik ook. En dat vind ik ook tof. Het is ten slotte nog maar mijn eerste boek en ik voel zelf ook wel dat ik nog veel te leren heb.
De opmerking die ik het vaakst krijg, is dat het verhaal te snel eindigt. Ik had het einde meer uit mogen werken, in plaats van alleen nog even heel kort te zeggen hoe het de hoofdpersonen vergaat na de climax van het verhaal. 
En, dat ik misschien de karakters van de hoofdpersonages nog meer had mogen uitdiepen.
Ik neem het mee voor mijn volgende boek!

De volgende
Want die komt er zeker. Ik heb nu de smaak te pakken. De hele zomer vlogen de ideeën door mijn hoofd! Wordt het volgende boek weer een thriller? Of toch een roman? Of misschien zelfs wel een vervolg op deze? 
Ik vertel het je komende week in mijn blog!

Foto Lotte Blom

Krijg nu de eerste hoofdstukken van Verstoppertje cadeau!

Lijkt het jou leuk om alvast een stuk van Verstoppertje te lezen? Stuur me een berichtje en ik stuur je geheel vrijblijvend de eerste hoofdstukken van mijn boek! 

Verstoppertje in het kort: 

Het is 1988
Drie kinderen in de zomerzon, spelen verstoppertje in de duinen.
Even later lopen er maar twee kinderen het duin uit.
Met een groot geheim.

In 2018
Eén van die twee kinderen kan de last van hun geheim niet langer dragen. De ander heeft daar geen boodschap aan en wil koste wat het kost voorkomen dat er aan het licht komt wat er is gebeurd, daar op die zomerdag in de duinen.
Wat zal sterker zijn - de waarheid of toch het geheim?



Ja, ik wil de eerste hoofdstukken lezen! 
Dat kan:

• via Facebook Nicolette Schrijft - druk op de berichtknop
• via het contactformulier op deze blogsite (op je mobiel 'internetversie weergeven' kiezen hieronder)
• of stuur me een mailtje op nicci.dutch@gmail.com

Hoe de cover van Verstoppertje tot stand komt?

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Leah en Babs in Huisduinen

Ik had een beeld voor ogen: een meisje en een vrouw met lang, rood haar. Ze lopen hand in hand het duin op en kijken verwijtend achterom, recht in de ogen van de lezer. Dat is wat ik wilde voor de cover van Verstoppertje.  

George, de fotograaf, zei gelukkig meteen ‘ja’ toen ik hem vroeg deze foto te maken. Ik plaatste een oproepje op Facebook voor de modellen en nu prijken Leah en Babs, als Marjolein en Hanna (twee belangrijke personages in de thriller) op de voorkant.

Cover twins

Wist je dat er boeken zijn die een afbeelding gebruiken op de cover uit een algemene databank? Daar koop je een foto en die kun je vervolgens zo vormgeven zoals jij hem het mooist vindt. Uitgeverijen en coverontwerpers maken hier regelmatig gebruik van en dan kan het zijn dat iemand anders dezelfde foto gebruikt voor zijn boek. Wat je dan dus soms krijgt, is een cover twin van je boek. Als je googled op ‘bookalikes’ zie je er een heleboel voorbij komen.

Boeken met een 'cover twin'

Het idee van een cover twin vond ik niet zo aantrekkelijk. Ik wilde liever een uniek beeld en dus moest ik op zoek naar een fotograaf en twee modellen.

Echt helmgras

George Stoekenbroek, gepensioneerd leerkracht en fotograaf, uit Den Helder, maakt hele mooie foto’s. Hij post ze regelmatig op Facebook en fotografeert ook voor het Noord-Hollands Dagblad.

Voor deze coverfoto struint hij de omgeving af voor de perfecte locatie. We hebben namelijk een makkelijk toegankelijk duintje nodig met echt helmgras. Zo komt het dat we terechtkomen in Huisduinen.

“Hanna.. uh.. Babs!”

Het eindresultaat

Maar eerst moest ik nog op zoek naar twee modellen. De zusjes Marjolein en Hanna spelen een grote rol in het boek, dus die wilde ik op de cover hebben. Ze hebben allebei lang, rood haar en ik wilde ze hand in hand in het duin laten staan, omdat ook het duin een nogal prominente rol heeft in het verhaal.
Op mijn oproepje op Facebook kwamen veel reacties. Iedereen die heeft gereageerd: dank daarvoor! De keus viel op Leah Bijma en Babs Straalman.

En toen werd het wachten op mooi weer. De thriller speelt, zowel in het verleden als nu, in de zomer. Leah en Babs konden dus niet in hun winterjas, of met het kippenvel op de armen, op de foto. Maar de foto moest wel eind april af zijn in verband met de deadline voor de vormgeving. Gelukkig werkte het weer mee en hadden we 19 april mooi weer én we konden allemaal tegelijk in Huisduinen zijn.

Tijdens de fotoshoot zijn we zo bezig met het neerzetten van de twee karakters en wat zij moeten overbrengen op de foto, dat ik Babs per ongeluk zelfs een keer ‘Hanna’ noem. :)

Leah en Babs vonden het ook leuk om mee te werken aan de trailer van Verstoppertje. In het bijbehorende filmpje kijk je mee behind the scenes van de covershoot en het maken van de trailer.

Durf jij hem ook al te kopen?

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Verstoppertje is al 50 keer gekocht! Hij komt pas 1 juni uit maar weet je wat er zo leuk aan is als je hem nu al bij me bestelt? Dan krijg je een gesigneerd exemplaar mét persoonlijke boodschap, de verzendkosten zijn voor mijn rekening én je hebt hem al in huis nog voordat hij in de winkel ligt!  

Durf jij?

Je kunt Verstoppertje nu al bij me bestellen!

Verstoppertje, een 120 pagina tellende paperback, 
‘ligt’ nog bij de drukker en nu al zijn er een heleboel lieve mensen die hem bij me hebben besteld. Dit heet met een spannende (ahum) term: verkoop op voorinschrijving.

Ik mag helaas geen korting geven, hieronder leg ik uit waarom. Maar wat ik wel kan doen, is zorgen dat jij mijn boek in huis hebt heel snel nadat de drukker hem bij mij aflevert.

Ik signeer je boek en schrijf er een persoonlijke boodschap in. Én je hoeft geen verzendkosten (á € 3,32) te betalen als je hem koopt vóór 1 juni.

Er is een wet

Er bestaat zoiets als de Wet op de vaste boekenprijs. Dat houdt in dat er voor je boek, in principe het eerste jaar, overal dezelfde prijs wordt gevraagd. In dit geval € 14,90.

Dat is zodat iedereen die mijn boek besluit te verkopen, evenveel kans maakt om het boek ook echt te verkopen.

 

Liever in de winkel?

Als je het fijner vindt om nog even te wachten en het boek eerst wil bekijken voordat je hem koopt, kun je straks ook terecht bij boekhandel Plukker in Schagen, bij de Blokker en de Albert Heijn in Callantsoog en bij Haakvrouw in Medemblik.

Op 3 juni kun je hem dan alsnog laten signeren want dan zit ik van 12.00 tot 14.00 uur bij de Albert Heijn in Callantsoog.

Ik ga proberen om Verstoppertje in meer boekenwinkels in de Noordkop te krijgen. Daar ben ik nog druk mee bezig, ik houd jullie op de hoogte!

Zo bestel je bij mij

Het kan op twee manieren.

Via Facebook:  

1.      Stuur me een bericht via de berichtknop op Nicolette Schrijft. Zet je meteen het verzendadres erbij?

2.      Ik stuur jou een betaalverzoekje van € 14,90

3.      Verstoppertje komt naar je toe!

Via e-mail:  

1.      Stuur een bericht naar nicci.dutch@gmail.com Zet je meteen het verzendadres erbij? 

2.      Ik stuur jou een betaalverzoekje van € 14,90 via de mail of je maakt het bedrag over t.n.v. N. Molenaar, NL82INGB0006165125, o.v.v. Verstoppertje en je eigen voornaam

3.      Verstoppertje komt naar je toe!

Wist je dat..? Over Verstoppertje!

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Waarom paal 15 nooit meer dezelfde onschuldige paal zal zijn op het strand… Wat hebben zwangerschapsyoga en de personages in mijn verhaal met elkaar te maken? En waarom speelt het verhaal in Schagen en in Callantsoog? Ik vertel het je allemaal in dit blog!

What’s in a name?

Natuurlijk kun je de personages in je verhaal elke naam geven die jij als schrijver maar wil. Maar toen ik net begon met schrijven (en ik nog niks online had gezet) waren er een paar mensen heel enthousiast over mijn verhalen. Het waren de vrouwen waar ik vijf jaar geleden alle zwangerschapsperikelen mee deelde op zwangerschapsyoga. Zo kwam ik op het idee om mijn hoofdpersonen hun namen te geven. Ook hun mannen en hun kinderen moesten eraan geloven.

Toen ik eenmaal lekker op dreef was hiermee, en ik steeds meer namen nodig had, dacht ik dat het wel leuk zou zijn om hier trouw aan te blijven. Iedere naam in mijn boek is daarom afkomstig (soms een klein beetje aangepast) van een van deze vijf vrouwen en hun gezinnen, die inmiddels verder zijn uitgebreid. Gelukkig maar, anders had ik niet genoeg namen gehad!

Real life

Met twee Marjoleinen in de groep, moest hun naam natuurlijk een belangrijke plek krijgen in het verhaal en Noortje en Nora zijn samen vertegenwoordigd als Nora. Omdat het er in het boek soms niet zo zachtzinnig aan toe gaat (het is ten slotte een thriller), en een van de beschreven gezinnen gaande weg wel erg op het real life gezin begon te lijken, hebben we een achternaam aangepast en de naam Reinoud, in de thriller-blog nog een van de hoofdrolspelers, veranderd in Johan. Reinoud komt nog wel ergens terug als Noud.

Schagen

De proloog, het verhaal waarmee alles begon, heb ik geschreven terwijl ik zelf op een regenachtige dag op de bank zat in mijn appartementje in Schagen. In wezen was ik dus eerst zelf de Wilma in het verhaal.

Haar appartementje heb ik wel verplaatst naar de zesde verdieping. Zo is ze nog iets meer verstopt voor de buitenwereld. Het feit dat ze zo op iedereen kan neerkijken, zaken kan overzien en overhoren, maar dat niemand bij haar naar binnen kan kijken, past goed bij haar persoonlijkheid. Eigenlijk realiseer ik me dit pas nu ik het hier opschrijf! Soms is het schrijven van een boek zo magisch, echt.

Callantsoog

Dat de hoofdpersonen in Callantsoog zijn opgegroeid is niet geheel toevallig. Het is mijn heimat en ook al heb ik de personen en gebeurtenissen in het verhaal allemaal uit de dikke duim gezogen, de setting is echt. Het is ontzettend leuk om mijn eigen vertrouwde dorpje, waar ik, anders dan mijn personages, een top jeugd heb gehad, te mogen gebruiken in mijn verhaal. 

En dan is er nog Paal 15. Vaak als ik over het strand wandel, dan keer ik om bij deze paal. Ik weet niet meer precies hoe ik er bij gekomen ben maar het is vast tijdens een van mijn wandelingetjes geweest dat ik er op kwam dat er ter hoogte van die paal iets verschrikkelijks gebeurt in de duinen…

In het filmpje van aankomende week vertelt mijn familie wat ze er van vinden dat ik een boek aan het schrijven ben!

Mijn thriller-blog

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Denk jij er ook wel eens over om te schrijven voor een publiek? Begin een blog! Origineel? Allang niet meer. Leuk? Ja!

En vergeet niet wat Facebook voor je kan betekenen als (beginnend) auteur. Toen ik de hoofdstukken van Verstoppertje ging delen op Facebook, steeg het aantal lezers van 30 naar gemiddeld 300 lezers. 

Ik kreeg zo veel enthousiaste reacties op mijn thriller-blog dat ik besloot mijn verhaal te laten lezen door een ervaren redacteur, Eveline Broekhuizen.

Wat kan jou het schelen?

Schrijven voor jezelf is leuk, en toch is gelezen worden ook wel heel gaaf. Dus, verder schrijvend aan mijn verhaal besluit ik het blog nicoletteschrijft.blogspot.nl in het leven te roepen. Hier post ik de eerste hoofdstukken van Verstoppertje.

Soms moet je gewoon ergens beginnen en al doende leren hoe het moet en daar is een blog een prima medium voor. Groot voordeel van een blog: als het eenmaal online staat en je ziet later foutjes, of je bedenkt dat een zin mooier had gekund of er helemaal uit moet, dan pas je het toch gewoon lekker aan. Wat kan jou het schelen? Het is jouw blog. En degenen die later je verhaal lezen, lezen dan toch maar mooi een betere versie.

Leg hem weg

Tijdens het schrijven aan mijn thriller-blog, maar ook tijdens het schrijven aan mijn boek, ontdek ik dat een belangrijk onderdeel van schrijven is, dat je af en toe níet schrijft. Juist als je je werk even helemaal loslaat, zie je daarna weer dingen die je niet meer zag toen je met je hoofd compleet in je verhaal zat. En dan is er ook weer ruimte voor nieuwe creativiteit. Dus, leg je verhaal af en toe weg. Hoe langer, hoe beter eigenlijk, hoe raar dat misschien ook mag klinken.

Tijdens een van de coachingssessies met Eveline

De spanningsboog

Elke vrijdag post ik een nieuw hoofdstuk van Verstoppertje op mijn blog en op Facebook. De eerste fans geven aan het verhaal echt te volgen en soms niet te kunnen wachten op het volgende hoofdstuk. Door hun enthousiasme besluit ik te onderzoeken of ik van Verstoppertje misschien een boek kan maken.

Ik neem contact op met een ervaren redacteur, Eveline Broekhuizen, die vijf minuten bij me vandaan blijkt te wonen, en laat het aan haar lezen. Zij heeft meteen een tip: voor een blog zijn die korte spanningsbogen prima, voor een boek moeten ze langer. Mijn eerste opdracht luidt dus: bijschrijven.

En zo ontstaan versie 1, 2 en 3 van mijn ‘boek’.

De hoofdstukken op mijn blog zijn inmiddels in volgorde, en hier en daar ook inhoudelijk, aangepast. Maar wat er gebeurt in deze hoofdstukken, vormt nog steeds de basis van het boek.

Dinsdag vertellen een paar van mijn eerste fans in een promotiefilmpje wat ze zo leuk vinden aan het verhaal Verstoppertje en waarom zij het boek gaan lezen!

"Stop als het goed gaat"

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Ik win helemaal niks met de eerste vijf verhalen die ik instuur naar schrijfwedstrijden. Maar de zesde keer, met het verhaal Verstoppertje, is het raak.

Van de prijs, een mini-masterclass van thrillerschrijver Simon de Waal, leer ik weer een beetje beter schrijven en zo ga ik aan de slag met het vervolg van mijn verhaal.

Nog zo veel te leren

Hoe meer ik me verdiep in schrijven, hoe meer ik ontdek dat er nog zo veel te leren valt.

Ik volg workshops, een cursus creatief schrijven en bezoek schrijversdagen. Bij een abonnement op Schrijven Magazine krijg ik het boek Van kort verhaal naar roman van Inge Schouten cadeau. Dat boek kan ik iedereen, die beter wil leren schrijven, aanraden. Er staat duidelijk in welke keuzes je tijdens het schrijven te maken hebt en het is makkelijk zelf te bestuderen.

Heb trouwens niet de illusie dat als je een keer wint, je dus goed kunt schrijven. Of je verhaal in het oog springt bij de jury is toch ook een kwestie van smaak.

Simon de Waal

Gelukkig viel mijn verhaal in de smaak bij Simon de Waal, die jurylid was bij de schrijfwedstrijd van Stichting Collectieve Promotie van het Nederlandse Boek (CPNB) tijdens  de Spannende Boeken Weken 2017.

Misschien heb je nog niet eerder van Simon de Waal gehoord, maar je hebt vast wel eens van series als Baantjer, Unit 13 en Grijpstra & De Gier gehoord. Of van de film Lek? (Waar hij een Gouden Kalf mee won in 2001.) Simon is hiervan scenarioschrijver en/of regisseur én hij is auteur van een aantal thrillers.

Tijdens de mini-masterclass met Simon de Waal Foto: Victor Zwaan

De beste prijs die er is

Bij sommige schrijfwedstrijden kun je een stapeltje boeken winnen, of je verhaal wordt gepubliceerd in een verzamelbundel. Dat is natuurlijk heel leuk, maar nog leuker is het als je prijs bestaat uit het beter leren schrijven van een auteur die zijn of haar strepen al heeft verdiend.

Tijdens die mini-masterclass thriller schrijven kreeg ik zo veel tips van Simon, ik heb ze niet eens allemaal meteen kunnen toepassen tijdens het schrijven aan mijn boek.

'Stop als het goed gaat'

Een paar tips heb ik tijdens het verder schrijven aan Verstoppertje de hele tijd in mijn achterhoofd gehouden.

‘Alles wat je schrijft moet een functie hebben’ (schrijf dus niet over de groene auto van de buren als dit verder geen enkele betekenis heeft in je verhaal) is er een, en: ‘Het belangrijkst is niet dat iets realistisch is, maar dat het geloofwaardig overkomt’.

Ook een goede: ‘Bedenk tien verschillende eindes voor je verhaal, wees niet te snel tevreden’.

En de beste tip die ik kreeg, was misschien toch wel: ‘Stop als het goed gaat.’ Dus, schrijf niet door totdat de inspiratie op is, dan wordt het steeds moeilijker om de volgende dag weer verder te gaan. 

Tijdens de Spannende Boeken Weken 2018 (6-24 juni) komt Simon de Waal mijn eerste boek officieel in ontvangst nemen. Hierover later meer!

Over zes weken komt Verstoppertje uit!

Van schrijfwedstrijd naar blog tot boek

Mijn allereerste boek Verstoppertje ligt bij de vormgever! 
In 2017 win ik tijdens de Spannende Boeken Weken een schrijfwedstrijd. Dit verhaal roept om een vervolg en zo ontstaat mijn thriller-blog. Daar krijg ik zo veel leuke reacties op, dat ik besluit; ik maak er een boek van. 

Op dit moment zet ik, met hulp, de puntjes op de i én stort ik me op de promotie, want ik geef mijn boek ook zelf uit. 

Als je het leuk vindt om te lezen wat er allemaal gebeurt voordat een boek daadwerkelijk in de winkel ligt, de komende zes weken deel ik mijn verhaal. Lees en leef je mee?

Heul veul

Er zijn in Nederland echt heel veel mensen die schrijven en er zijn er ook een heleboel die het lukt om een boek uit te geven. In het begin liet ik me daardoor afschrikken; ik ben nooit goed genoeg om op te vallen. Maar toen zei iemand tegen me: ‘Er is ook behoefte aan middelmatige schrijvers.’ En toen dacht ik, ja, ik leg die lat gewoon wat lager en ga ervoor. Natuurlijk wil ik een hele goede schrijver worden, maar juist door er zo mee bezig te zijn, leer ik nu elke dag heel veel bij.

Pleeg een moord!

Als je trouwens zelf ook wel wil schrijven en je weet niet waar je moet beginnen, schrijfwedstrijden zijn een heel leuk startpunt. Je krijgt een opdracht en een maximum aantal woorden en daarbinnen kun je losgaan met je fantasie. En nog een voordeel, als je het werk van andere deelnemers leest, weet je meteen waar je zit qua niveau.

Ik begon met Pleeg een moord in 25 woorden, een schrijfwedstrijd van de Vereniging van Vlaamse Misdaadauteurs. Dat was een hele leuke opdracht en moeilijker dan je denkt. Probeer het maar eens.

Op de site van Schrijven Magazine staan heel veel schrijftips en je vindt er alle schrijfwedstrijden in Nederland en Vlaanderen. Tips waar ik veel aan heb gehad: kies de wedstrijden waar de jury inhoudelijk feedback geeft op je verhaal (zijn schaars) en lees de verhalen die eerder hebben gewonnen, dan weet je waar de jury van die wedstrijd op let.

Een goede meelezer is goud waard

Ik won met Pleeg een moord in 25 woorden de aanmoedigingsprijs en toen ging ik aan de slag voor allerhande schrijfwedstrijden. In mijn zus, Aletta, vond ik een enthousiaste meelezer. Man, wat was (en ben) ik blij met haar.

Iemand die je vertrouwt en op een positieve manier feedback geeft op je schrijfsels, is heel belangrijk. Want, wat voor jou duidelijk is als schrijver, omdat je zo in je verhaal zit, kan voor je lezer helemaal niet zo logisch zijn. Daar kun je maar beter vroeg dan later achter komen. En die meelezer, die ziet taal- en typefouten die jij allang niet meer ziet na het dertig keer nalezen van je verhaal.

Dinsdag vertelt mijn zus zelf hoe leuk het is om meelezer te zijn. En de volgende keer verklap ik wie de Special Guest zal zijn op mijn eerste-boek-feestje!

Mijn boek, hier nog als manuscript